Në prag të festës së Pashkëve, Kryepeshkopi i Tiranës, Durrësit dhe të gjithë Shqipërisë, Fortlumturia e tij Anastas Janullatos, ka dhënë një mesazh frymëzues për të gjithë besimtarët ortodoksë. Duke u ndalur tek ngjarjet e dhimbshme që kanë ndodhur në botë, si lufta në Ukrainë, Gaza, Sudani dhe Haiti, si dhe në vende të tjera, Kryepeshkopi thekson se kjo periudhë na afron më shumë me Krishtin që vuajti dhe u ringjall.
“Krishti u Ngjall” – kështu fillon mesazhi i tij, duke na kujtuar se Ringjallja e Krishtit nuk është thjesht një ngjarje që ndodh pas Kryqit, por gjendet brenda vetë Kryqit, brenda vuajtjes, dhe kur e pranojmë atë ashtu siç e pranoi Krishti. Kryepeshkopi Janullatos nënvizon se përvoja e Ringjalljes kërkon si kusht paraprak që ne të bëhemi si Krishti i kryqëzuar dhe i ringjallur.
Në mesazhin e tij, ai përcjell një thirrje për të gjithë besimtarët që të mos bien pre e depresionit dhe dëshpërimit, por të gjejnë forcë dhe durim në mësimet dhe Ringjalljen e Krishtit. Kjo pjesëmarrje në vuajtjet dhe Ringjalljen e Tij forcon durimin e besimtarëve.
Kryepeshkopi Anastas Janullatos u dëshiron të gjithë besimtarëve që gëzimi i Ringjalljes të ndriçojë jetët e tyre, duke i çliruar nga hidhërimi dhe mjegulla. Ai shpreh dëshirën që siguria e Ringjalljes dhe fryma e ringjalljes të jenë mbështetje dhe burim gëzimi çdo ditë në jetën e tyre.
Kryepeshkopi i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë
Mposhtja E Hidhërimeve Me Fuqinë E Ngjalljes
“Të njoh atë me fuqinë e Ngjalljes së tij” (Fil. 3:10)
Ηimni ngjallësor: “Krishti u ngjall së vdekurish, me vdekje vdekjen shkeli…”, ende kumbon ngadhënjyes dhe ngushëllues në mes të errësirës së melankolisë, të shkaktuar nga ngjarjet e dhimbshme në Ukrainë, Gazë, Sudan, Haiti dhe në vende të tjera të botës, madje edhe këtu, në mjedisin tonë, të cilin shpeshherë e mundojnë mërzitë, përçarjet, armiqësitë, sëmundjet e rënda, krizat e shumëllojshme. Besimi i krishterë na fuqizon me një siguri të plotë. Ne e dimë se jemi të brishtë, që e mbajmë “këtë thesar (të besimit) në enë prej balte” (2 Kor. 4:7-8), por kjo ndodh “që të dalë në pah se kjo fuqi tejet e madhe vjen nga Perëndia, jo nga ne”.
Periudha e Pashkës, me një mënyrë të veçantë dhe përmes një përjetimi personal, na fton t’i afrohemi Krishtit, që pëson dhe ngjallet: “Që ta njoh atë dhe fuqinë e Ngjalljes së tij, të marr pjesë në pësimet e tij dhe të bëhem i ngjashëm me të në vdekjen e tij” (Fil. 3:10). Dy të vërteta na e ndriçojnë udhën drejt një marrëdhënieje më të ngushtë me atë që pësoi dhe u ngjall: Pranimi për të marrë pjesë në pësimet e Tij dhe të qenit i ngjashëm me të në vdekjen e Tij. E kemi theksuar edhe herë tjetër se Ngjallja nuk është diçka që vjen më vete, që vjen pas Kryqit, por gjendet brenda Kryqit, brenda pësimit, kur e pranojmë atë ashtu siç e pranoi edhe Krishti. Dhe anasjelltas, përjetimi i Ngjalljes kërkon gjithnjë si kusht paraprak të bëhemi të ngjashëm me Krishtin e kryqëzuar dhe të ngjallur.
Kjo pjesëmarrje në Pësimet dhe Ngjalljen e Tij forcon qëndresën tonë, në mënyrë që të mos na përpijë depresioni dhe dëshpërimi. Himni triumfal themelor, që kumbon fort brenda nesh – “Krishti u ngjall së vdekurish, me vdekje vdekjen shkeli…” – është shpallja kryesore e besimit të krishterë orthodhoks dhe përmbledh domethënien më të thellë të Mishërimit të Birit dhe Fjalës së Perëndisë. Këtë përvojë të dyfishtë, të Kryqit dhe të Ngjalljes, e përjetojnë dëshmorët e Kishës sonë ndër shekuj. Edhe ne “le të ecim me durim në betejën që na pret, duke soditur Jesuin, që është kreu i besimit tonë dhe ai që e bën atë të përsosur” (Heb. 12: 1-2)
Ky artikull përmbledh thelbin e mesazhit të Kryepeshkopit Anastas Janullatos, duke u përqendruar në fuqinë e Ringjalljes dhe ndikimin e saj pozitiv në jetën e besimtarëve. Urimi i tij është një ftesë për të gjithë për të gjetur shpresë dhe dritë edhe në mes të sfidave dhe vështirësive të jetës.