Më 2 prill 1991, në Shkodër të Shqipërisë ndodhi një ngjarje tragjike, e cila do te kujtohet përgjithmonë ne luftën për demokraci në historinë e kombit. Në këtë ditë, katër të rinj u bënë simbole të rezistencës dhe sakrificës gjatë një proteste që u përshkallëzua në atë që sot njihet si masakra e fundit e komunizmit në Shqipëri.
Protesta u ndez nga manipulimi i zgjedhjeve të 31 marsit të atij viti, një akt flagrant që populli i Shkodrës nuk mund ta përballonte. Qytetarët dolën në rrugë duke kërkuar transparencë dhe liri, por demonstrata e tyre paqësore u përball me forcë brutale. Policia e shtetit, një mbetje e regjimit shtypës, hapi zjarr mbi turmën e paarmatosur, duke rezultuar në vdekjen e katër shpirtrave të guximshëm.
Dëshmorët, Arben Broci, Nazmi Kryeziu, Bujar Bishanaku dhe Besnik Ceka, nuk ishin vetëm viktima të një goditjeje të dhunshme; ata ishin pishtarët e demokracisë. Sakrifica e tyre ndriçoi rrugën drejt lirisë dhe frymëzoi një komb për të vazhduar luftën kundër tiranisë. Ata guxuan të shprehnin kundërshtimin e tyre kundër një diktature që e kishte mbajtur vendin në një kontroll të hekurt për dekada.
Ndërsa përkujtojmë sakrificën e tyre, ne reflektojmë mbi vlerat që ata përfaqësonin dhe të ardhmen që ata parashikonin për Shqipërinë – një të ardhme ku liria dhe drejtësia nuk janë thjesht ideale, por realitete për të gjithë qytetarët e saj. Amaneti i këtyre katër dëshmorëve vazhdon të jehojë, duke na kujtuar se kostoja e lirisë mund të jetë e lartë, por ndjekja e saj ia vlen gjithmonë sakrificën.