Violeta Manushi (6 mars 1926 – 26 korrik 2007) ishte një aktore shqiptare, e njohur për kontributin e saj të jashtëzakonshëm në teatrin dhe kinemanë shqiptare. E lindur në Voskopojë, Shqipëri, Manushi u bë një nga ikonat e Teatrit Kombëtar të Tiranës dhe një figurë e dashur për publikun shqiptar.
Ish-punëtorja e tipografisë, vetëm 20 vjeçe u regjistrua në shkollën e parë dramatike, të hapur pranë Teatrit të Shtetit (sot TK), më 1946. U shqua menjëherë për vërtetësi, spontanitet e natyrshmëri të rrallë, por edhe disiplinë e vullnet të hekurt.
Violeta Manushi u nderua me titullin Artiste të Popullit të Shqipërisë. Ajo është më e njohur në Shqipëri për portretizimin e saj të Teto Ollgës, një personazh simbolik që e ndoqi atë për pjesën më të madhe të karrierës së saj. Ajo gjithashtu njihet per rolet ne ashtu edhe në dramë (Nica tek “Gjenerali i ushtrisë së vdekur”). Numëron mbi 100 role në teatër dhe 16 në kinema. Në maj 2004 u rikthye me sukses në skenën e Teatrit Kombëtar, me tragjikomedinë “Streha e të harruarve”.
Ja disa nga rolet qe Violeta Manushi luajti gjate jetes se saj:
• Trishtimi i zonjës Shnajder (2008) (released posthumously)
• Eja! (1987)
• Rrethimi i vogël (1986)
• Pallati 176 (1985)
• Taulanti kërkon një motër (1984)
• Një vonesë e vogël (1983)
• Përtej mureve të gurta (1981)
• Një shoqe nga fshati (1980)
• Zemrat që nuk plaken (1977)
• Zonja nga qyteti (1976)
• Gjenerali i ushtrisë së vdekur (1975)
• Mimoza llastica (1973)
• Gjurma (1970)
• Plagë të vjetra (1969)
• Përse bie kjo daulle (1969)
• Vitet e para (1965)
• Debatik (1961)
• Tana (1958)
Violeta Manushi pati një ndikim të thellë në kinematografinë shqiptare përmes talentit të saj të jashtëzakonshëm dhe përkushtimit ndaj artit të saj. Ajo solli autenticitet, spontanitet dhe një talent të natyrshëm në rolet e saj, që rezonuan thellësisht me audiencën. Përshkrimi i saj i personazheve si Teta Ollga në filmin “Zonja nga qyteti” la një gjurmë të pashlyeshme në historinë e filmit shqiptar. Aftësia e Manushit për t’u transformuar në çdo personazh që luante, qoftë në komedi apo dramë, tregoi shumëllojshmërinë e saj dhe vendosi një standard të lartë për aktrimin në Shqipëri.
Performancat e saj në mbi 16 filma, duke përfshirë “Gjenerali i ushtrisë së vdekur” dhe “Pallati 176,” demonstruan diapazonin dhe përkushtimin e saj ndaj rrëfimeve. Ndikimi i Manushit shtrihej përtej roleve të saj, duke frymëzuar brezat e ardhshëm të aktorëve dhe regjisorëve të ndjekin përsosmëri në punën e tyre. Trashëgimia e saj vazhdon të festohet dhe kontributet e saj në kinematografinë shqiptare mbeten një burim krenarie dhe frymëzimi.
Foto nga Google Images