Kthimi i Skenderbeut
Krujë, o qytet i bekuar,
prite, prite Skënderbenë!
Po vjen si pëllumb i shkruar
të shpëtojë mëmëdhenë.
Shqiptarët t’i shpëtojë
nga zgjedh’ e keqe e Turqisë
edhe ty të të nderojë,
që je kreu i Shqipërisë.
Ka pas trima shqipëtarë,
që s’u trembej syri kurrë,
në zemër të tij ka zjarrë,
është i urtë e trim, e burrë.
Mirë se erdhe, o verë
që na prure mirësinë,
dhe për shumë vjet të tjerë
e zbukurofsh Shqipërinë!…
O moj vash’ e Shqipërisë,
që më rri duke mejtuar,
pa i zhvish rrobat e zisë,
arriti dit’ e uruar.
Zbardhi fusha, ndriti mali,
nga armët e trimërisë,
hingëllin e s’mbahej kali,
që sill mbretnë e Shqipërisë.
✍️ Naim Frasheri
Gjergj Kastrioti Skënderbeu ishte një strateg i rrallë dhe udhëheqës me një mendje të ndritur taktike të cilat i dhanë titullin “Atleti i Krishtit” nga Papa Kalisti III. Strategjia e tij shquhej për përdorimin e terrenit malor shqiptar dhe mobilitetit të ushtrisë së tij të vogël por të disiplinuar. Ai ndryshonte planet në varësi të lëvizjeve dhe dobësive të ushtrisë armike, taktika të cilat i dhanë një shans për të fituar kundër një kundërshtari shumë më të fuqishëm. Mençuria dhe njohuritë e tij ushtarake ishin të pashoqe për kohën. Populli shqiptar e adhuronte Skënderbeun jo vetëm për fitoret ushtarake, por edhe për përkushtimin e tij për lirinë dhe identitetin kombëtar. Ai ishte një simbol i sakrificës dhe guximit, dhe dashuria e popullit ndaj tij ishte reale dhe e paçmuar.