112 vjet më parë, më 17 dhjetor 1912, filluan punimet e Konferencës së Londrës, një ngjarje historike që do të kishte pasoja të thella për kombin shqiptar. Konferenca u mblodh me qëllim të vendosjes së paqes në Ballkan pas përfundimit të Luftës së Parë Ballkanike, ku fuqitë e mëdha të kohës, përfshirë Britaninë e Madhe, Francën, Rusinë, Italinë, Austro-Hungarinë dhe Gjermaninë, diskutuan riorganizimin e rajonit.
Një nga çështjet kryesore të konferencës ishte përcaktimi i kufijve të Shqipërisë, e cila më 28 nëntor 1912 shpalli pavarësinë e saj nga Perandoria Osmane. Megjithatë, vendimet e marra në Londër nuk ishin në favor të aspiratave të popullit shqiptar. Pas disa muajve negociatash, u vendos që një pjesë e madhe e trojeve shqiptare të ndahej dhe t’i jepej fqinjëve të saj, Serbisë, Malit të Zi dhe Greqisë.
Këto vendime u formalizuan me Traktatin e Londrës më 30 maj 1913, i cili la jashtë kufijve të Shqipërisë shumë zona me shumicë shqiptare. Kjo ndarje e padrejtë shkaktoi jo vetëm humbje territoriale të mëdha, por edhe vuajtje dhe zhvendosje të popullsive shqiptare nga tokat e tyre stërgjyshore.
Pasojat e Konferencës së Londrës janë ndjerë thellë në historinë shqiptare, duke ndikuar në identitetin kombëtar dhe në marrëdhëniet e Shqipërisë me fqinjët e saj. Megjithëse koha ka kaluar, kujtimi i kësaj ngjarjeje mbetet një pjesë e rëndësishme e historisë kolektive të shqiptarëve.
Foto nga Google Images