Në një vendim historik që bëri jehonë në të gjithë vendin, James dhe Jennifer Crumbley, prindërit e sulmuesit të shkollës së mesme të Oksfordit, u dënuan me 10 deri në 15 vjet burg për vrasje të pavullnetshme. Ky dënim shënon një moment të rëndësishëm në sistemin ligjor, duke nxjerrë në pah potencialin për përgjegjësinë e prindërve në rastet e dhunës në shkollë.
Crumbleys u shpallën fajtorë për katër akuza për vrasje të pavullnetshme, të lidhura me të shtënat tragjike në shkollë që tronditën komunitetin e Oksfordit, Miçigan. Dënimi u dha të martën, pas një gjyqi që tërhoqi vëmendjen e kombit dhe ngriti pikëpyetje rreth rolit të prindërve në parandalimin e katastrofave të tilla.
Gjyqtarja e qarkut Oakland, Cheryl Matthews, kryesoi çështjen, duke theksuar rolin e dënimit si një parandalues që synon parandalimin e të shtënave në të ardhmen në shkolla. “Oportuniteti trokiti vazhdimisht, gjithnjë e më fort dhe u injorua,” tha gjyqtari Matthews gjatë dënimit. “Askush nuk u përgjigj shenjave qe femija po jepte,,dhe këta dy njerëz duhet të përgjigjeshin dhe sigurisht që nuk e bënë.”
Shenjat paralajmëruese të humbura nga James dhe Jennifer Crumbley, siç detajohen nga prokurorët, përfshinin:
– Injorimi i shëndetit mendor të djalit të tyre: Crumbleys u akuzuan për sjellje indiferente ndaj shenjave të përkeqësimit të shëndetit mendor të djalit të tyre Ethan.
– Neglizhimi i sjelljes alarmante: Ethan i kishte dërguar mesazh nënës së tij për të parë demonë dhe fantazma, filmonte veten duke torturuar kafshë dhe ishte i fiksuar pas armëve të zjarrit dhe propagandës naziste.
– Me pamje nga një vizatim shqetësues: Ditën e të shtënave, një mësues zbuloi një vizatim të frikshëm në klasë të bërë nga Ethan, të cilin Crumbleys nuk e moren seriozisht.
– Dështimi për të siguruar armën e zjarrit: Prindërit nuk e siguruan armën e sapo blerë në shtëpi, të cilën Ethan e quajti “bukuroshja” e tij dhe e kishte në çantën e shpinës ditën e të shtënave.
– Shpërfillja e shqetësimeve të shkollës: Në mëngjesin e të shtënave, shkolla thirri Crumbleys në një takim dhe i informoi ata për nevojën për këshillim urgjent për Ethan-in, për të cilin ata nuk vepruan.
Këto mundësi të humbura për të ndërhyrë u theksuan nga gjyqtari gjatë dënimit si faktorë kritikë që mund të kishin parandaluar tragjedinë.
Prokuroria pikturoi një pamje të neglizhencës së rëndë, duke argumentuar se Crumbleys kishin humbur shenja të shumta të shëndetit mendor të përkeqësuar të djalit të tyre dhe nuk arritën të siguronin armën e zjarrit që ai përdori përfundimisht në të shtënat. Mbrojtja, nga ana tjetër, theksoi gati 2.5 vitet që çifti kishte kaluar tashmë në burg, në pamundësi për të përballuar lidhjen dhe u lut për butësi.
Gjate gjyqit të tyre, James dhe Jennifer Crumbley shprehën pendim për veprimet e djalit të tyre, Ethan. Në një deklaratë në sallën e gjyqit, ata trajtuan ndikimin e veprimeve të djalit të tyre, i cili ishte 15 vjeç në kohën e të shtënave. Kjo shprehje pendimi erdhi mes një sërë deklaratash për ndikimin e viktimave nga familjet e studentëve të vrarë, të cilët dënuan Crumbleys për rolin e tyre në tragjedi.
Në sallën e gjyqit, emocionet u rritën pasi anëtarët e familjes së viktimave iu drejtuan drejtpërdrejt Crumbleys, duke shprehur pikëllimin dhe zemërimin e tyre. Prokuroria i kërkoi gjyqtarit të merrte në konsideratë “ndikimin shkatërrues” të veprimeve të Crumbleys, ndërsa mbrojtja bëri thirrje për të kuptuar vuajtjet e vetë çiftit.
Në fund të fundit, dënimi pasqyron një thirrje më të gjerë shoqërore për llogaridhënie dhe shpresën se një tragjedi e tillë mund të parandalohet në të ardhmen. Ndërsa Crumbleys fillojnë dënimin e tyre, komuniteti vazhdon të shërohet dhe kombi shikon, mesazhi është i qartë: përgjegjësia për të vepruar kur shfaqen shenja paralajmëruese nuk është vetëm morale, por edhe ligjore.