Sot përkujtojmë 82 vjetorin e vdekjes së Faik Konicës, një nga figurat më të shquara dhe të shumëanshme të kulturës shqiptare. Faik Konica, lindur më 15 mars 1875 në Konicë, ishte një shkrimtar, kritik letrar, publicist, eseist, përkthyes dhe diplomat që la një trashëgimi të pashlyeshme në kulturën dhe letërsinë shqiptare.
Konica filloi arsimin e tij në shkollën franceze të Shkodrës dhe më pas vijoi studimet në universitetet e Francës dhe Belgjikës, ku u njoh me idetë liberale dhe nacionaliste që do të ndikojnë thellësisht në veprën e tij. Ai ishte një nga pionierët e Rilindjes Kombëtare, një lëvizje që synonte të zgjonte ndërgjegjen kombëtare të shqiptarëve dhe të përgatitej për pavarësi nga Perandoria Osmane.
Më 1897, në Bruksel botoi numrin e parë të revistës politike kulturore e letrare “Albania”. Me pas u shperngul në Boston, së bashku me Fan Nolin, krijuan gazetën Dielli, qe ishte pasqyra e Federatës Panshqiptare “Vatra”.
Më 1912 u dergua nga Federata Vatra, në Londër për të mbrojtur interesat kombëtare shqiptare në Konferencën e Ambasadorëve në Londër. Më 1921, Konica zgjidhet kryetar i Federatës Vatra dhe me rimarrjen e drejtimit të gazetës Dielli, ai shkruante në një rubrikë të tijën “Shtylla e Konitzës”.
Faik Konica u emerua Ministër Fuqiplotë i Shqipërisë në Shtetet e Bashkuara ne vitin 1926.
Në fushën e letërsisë dhe kritikës letrare, Konica ka kontribuar me një sërë artikujsh dhe veprash të ndryshme, duke përfshirë dhe botimin e revistës “Albania”, e cila shërbeu si një platformë për idetë dhe shkrimet e tij. Ai shkruante me një stil të mprehtë, elegant dhe shpeshherë ironik, duke trajtuar tematika të ndryshme nga politika, kultura dhe çështjet sociale.
Konica gjithashtu ishte një diplomat i zoti. Ai shërbeu si ambasador i Shqipërisë në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, ku punoi pa u lodhur për të promovuar çështjen shqiptare dhe për të fituar mbështetjen e ndërkombëtarëve për njohjen e shtetit shqiptar.
Faik Konica mbetet një figurë e dashur dhe e respektuar në kulturën shqiptare për kontributin e tij të jashtëzakonshëm në letërsi, diplomaci dhe publicistikë. Ai vdiq më 15 dhjetor 1942 në Uashington D.C., por trashëgimia e tij vazhdon të jetojë përmes veprave dhe ideve që ai la pas. Eshtrat e tij u sollën në Tiranë, ne vitin 1995, pas rënies së diktaturës komuniste.
Foto nga Google Images