Sot mbushen 11 vjet nga ndarja nga jeta e aktorit te shquar te Teatrit të Gjirokastrës, Thoma Pesha. Lindi më 28 nëntor 1938 në fshatin Labove të Madhe, Pesha ishte njëri prej themeluesve të Teatrit të Gjirokastrës në vitin 1968. Karriera artistike e tij është plot me kontribut dhe suksese që kanë lënë një gjallëri të madhe në botën e artit shqiptar.
Thoma Pesha mbaroi shkollën fillore në vendlindje dhe më pas shkollën teknike në Vlorë. Pas kthimit në Gjirokastër, ai filloi aktivitetin si amator në estradën e qytetit. Në vitin 1968, Pesha ishte njëri prej 6 aktoreve të zgjedhur për të krijuar teatri profesionist të Gjirokastrës.
Pesha ka luajtur rreth 60 role në skenën e teatrit, nga të cilat 30 ishin role kryesore dhe 15 role të dyta. Ndër role të tij më të njohura janë ato në dramat “Kurbeti” e Cajupit, “Vatra e huaj” e Ndrek Luçës, dhe “Fundi i sinoreve” e Makut Pene.
Më vonë pasojnë rolet e Mato Grudës te drama “Njeriu me top” e Dritëro Agollit, e Piro Shpiragut tek “Mulliri i Kost Bardhit” të Jakov Xoxes, e priftit françeskan tek drama “Gryka e Namun” e Kol Jakovës, drejtorin te drama “Drita” e Mimika Lucës, etj , etj. Dy dramat e fundit që ka luajtur para se të dilte në pension janë, “Këngë djepi e shitur” dhe “Erashka”. Gjatë karierës së tij artistike ka bashkëpunuar ngushtë me regjisorin e teatrit të Gjirokastrës Bernard Kokalari, por edhe me artistë të tjerë të mëdhenj si Pjetër Gjoka, Dhimitër Pecani, Piro Mani, Mihallaq Qilleri e shumë e shumë të tjerë .
Thoma Pesha ishte i njohur për stilin e tij të veçantë në interpretimin e roleve të tij skenike. Ai kishte aftësinë për të sjellë në jetë karaktere komplekse me një nuancë të thellë emocionuese dhe të ndjerë, duke i bërë shikuesit të ndjenin një lidhje të fortë me personazhet që ai luante.
Në skenë, ai kishte një prezencë të fuqishme dhe magnetike që tërhiqte vëmendjen e publikut. Pesha krijonte një ekuilibër të shkëlqyeshëm midis dramës dhe komedisë, duke sjellë një freski dhe një qasje të re në interpretimin e tij.
Thoma Pesha ndahet nga jeta më 16 shkurt 2014, por trashëgimia e tij mbetet e gjallë në mendimet dhe zemrat e shqiptarëve. Ai është një model për të ardhmen e artistëve të rinj dhe një shembull i përkushtimit dhe qëndrueshmërisë në art.