Më 28 shkurt të vitit 1903, ndërroi jetë ideologu i Rilindjes Kombëtare, Jeronim De Rada.
Ky përfaqësues i shquar i drejtimit letrar të romantizmit, lindi më 1814-n në fshatin e vogël dhe piktoresk të Makisë, në Kalabri. U edukua në kolegjin arbëresh të Shën Adrianit, ku mori trajtë botëkuptimi i tij mbi atdhedashurinë, shtetformimin, rendin shoqëror e politik.
Në vitet 1847-1848, De Rada botoi “Rrëfimet e Arbrit”, që përmblidhte katër novela në vargje, ku ideja patriotike shprehej me lirizëm të theksuar. Në drejtimin e kësaj figure qendrore të periudhës së Rilindjes, u botua në Napoli gazeta e parë në historinë e shtypit shqiptar, “L’albanese d’Italia”
Duke nisur prej vitit 1860, botoi një sërë veprash estetike, gjuhësore, politike, folklorike, siç janë: “Parimet e estetikës” (1861), “Lashtësia e kombit shqiptar” (1864), “Rapsodi të një poeme arbëreshe” (1866) etj, ku përkrahte fuqimisht çështjen kombëtare. Në vitet 1890-të, De Rada përfundoi poemat “Skënderbeu i pafat” dhe “Gjon Huniadi”.
Jeronim de Rada është i njohur për kontributin e tij të pashlyeshëm në fushën e letërsisë dhe kulturës shqiptare. Ai është autor i disa veprave të rëndësishme, ndër të cilat spikat poema epike “Këngët e Milosaos”, e cila është konsideruar si një kryevepër e letërsisë shqiptare dhe një manifest i qëndresës kombëtare. Përmes poezive dhe shkrimeve të tij, De Rada përçoi mesazhe të fuqishme për identitetin kombëtar dhe përpjekjet për liri dhe pavarësi.
Një nga veprat më të njohura të Jeronim de Radës është “Skënderbeu i pafajshëm”, ku ai pasqyroi heroizmin dhe qëndresën e shqiptarëve përballë pushtuesve. Me një stil të veçantë dhe një gjuhë të pasur poetike, De Rada arriti të ndikojë në formimin e një ndërgjegjeje të fortë kombëtare mes shqiptarëve, duke nxitur krenarinë dhe dashurinë për atdheun.
Përveç kontributit të tij letrar, Jeronim de Rada ishte një mbrojtës i flaktë i të drejtave të shqiptarëve dhe një aktivist politik. Ai punoi pa pushim për të zgjuar ndjenjat patriotike dhe për të mbështetur lëvizjet për liri dhe pavarësi. Me veprat e tij, ai la një trashëgimi të pasur dhe të çmuar që vazhdon të frymëzojë brezat e rinj të shqiptarëve.
Organizoi dy kongrese gjuhësore për çështjen e shqipes (Koriljano Kalabro, 1895, Ungër, 1897), si edhe mori pjesë në Kongresin XII-të të orientalistëve në Romë. Si rezultat i përpjekjeve të tij të shprehura në këto dy kongrese, u çel një katedër e shqipes në Institutin e Gjuhëve Orientale në Napoli.
Vdiq në vitin 1903, në moshën 90-vjeçare. Më poshtë paraqiten akti i vdekjes së De Radës dhe fotoja e banesës së tij në Kalabri.
De Rada mban titullin “ Mesues i Popullit”
Foto nga Google Images