Sot shënohet 22 vjetori i ndarjes nga jeta të shkrimtarit dhe publicistit të njohur shqiptar, Teodor Keko. I lindur më 2 shtator 1958 në Tiranë, Keko ishte një figurë e shquar në letërsinë dhe gazetarinë shqiptare, duke lënë pas një trashëgimi të pasur me vepra letrare dhe publicistike.
Jeta dhe Karriera
Teodor Keko u diplomua në Universitetin e Tiranës në vitin 1983, ku studioi gjuhë dhe letërsi shqipe. Ai filloi karrierën e tij si gazetar për gazetën letrare “Drita” dhe më vonë u bë një zë i fuqishëm në opozitë ndaj regjimit komunist dhe më pas ndaj qeverisë së parë post-komuniste të Shqipërisë.
Në vitet ’90, Keko u bë një figurë e rëndësishme politike, duke u zgjedhur deputet në parlamentin shqiptar për Partinë Demokratike dhe më vonë për Partinë Aleanca Demokratike. Ai ishte gjithashtu një nga themeluesit e “Lidhjes së Pavarur të Gazetarëve” dhe kontribuoi në themelimin e seksionit shqiptar të Shoqatës së Gazetarëve Evropianë.
Teodor Keko është i njohur për veprat e tij letrare, përfshirë romanet dhe tregimet e shkurtra që pasqyrojnë realitetin shqiptar me një stil të veçantë dhe shpesh satirik.
Ndër veprat e tij më të njohura janë :
“Loja” 1990
“Lajmëtarja e vdekjeve” 1991
“Pretenca”1994
“Shënimet e një gruaje” 1995
“Made in Albania” 1998
“12 Shenjtore një profet dhe disa njerëz” 1997
“Hollësira fatale” 2001.
Pas vdekjes së tij më 20 gusht 2002 në Selanik, Greqi, ku po trajtohej për kancer pankreatik, Keko u përkujtua me nderime të shumta. Një rrugë në Tiranë mban emrin e tij, dhe veprat e tij vazhdojnë të lexohen dhe të vlerësohen nga breza të rinj.
Në këtë përvjetor të 22-të të ndarjes së tij nga jeta, është e rëndësishme të kujtojmë dhe të vlerësojmë kontributin e Teodor Keko në letërsinë dhe gazetarinë shqiptare. Ai mbetet një figurë e paharrueshme, jo vetëm për veprat e tij, por edhe për guximin dhe përkushtimin e tij ndaj lirisë së shprehjes dhe demokracisë.
LARG SYVE MBETËN BUZËQESHJET…
Larg syve mbetën buzëqeshjet
dhe dashuritë nga zemrat larg.
Veç vdekja afër, fare afër
me dorën ngritur qëndron në prag.
Dëgjoj trokitjen, puthjen ia ndjej,
shprishje gjymtyrësh në trupin tim.
I dashuruar pas dashurisë
mbeta i veshur me qejf.
Sot s’është çudi në prag të jetë
duke trokitur vetë dashuria.
Por unë s’e njoh. Kam frikë. S’hap derën.
Drejt vdekjes shkoj, siç një jetë ika.
Foto nga Google Images